Foodtrendwatcher Marjan Ippel voedt Zestz met nieuw foodlingo. Deze week: Izakaya.

Laatst was ik in Tokio en wilde ik iets eten. Helaas was ‘Sukiyabashi Jiro’ van de 83- (of ook wel 85-) jarige sushivirtuoos Jiro Ono al maanden van tevoren volgeboekt. Het hielp niet dat de in de gangen van metrostation Ginza huizende driesterrensushibar onderwerp is van de volgende maand uit te brengen documentaire Jiro dreams of Sushi. Noch dat-ie slechts tien krukken telt, zoals overigens de meeste Tokiose eettentjes.

Afijn, niet ‘de beste sushi ter wereld’ geproefd, dus. Maar er bleven voldoende interessante ‘izakaya’ over. Letterlijk vertaald: ‘in een sake-winkel verblijven’. Ooit – we schrijven de Edoperiode – heetten sakewinkels sakaya en verkochten enkel sake voor thuis. Totdat een paar slimmeriken ook terplekke rijstwijn gingen schenken met wat snackjes ernaast. De izakaya was geboren. Waarbij de voorgevoegde ‘i’ verwijst naar het langer rondhangen in de sakaya dan wanneer de sake uitsluitend over de toonbank gaat.

De laatste tijd duikt de izakaya ook op in het westen. In San Francisco, bijvoorbeeld, werd er de afgelopen paar jaar op vrijwel elke straathoek wel één geopend. De meeste izakaya serveren er, net als het groeiend aantal voorbeelden in ons land, weinig anders dan wat spiezen- of sushibars al jaren doen. Het lijkt erop dat de naam vooral een instant gevoel van Japanse authenticiteit moet verspreiden, die een benaming als sushi- of spiezenbar inmiddels al te weinig meer vertegenwoordigt.

In Japan zelf is de term inmiddels juist veralgemeniseerd tot informeel eet- en drinkadres met hapjes uit ongeacht welke keuken – steeds vaker ook Europees. En de jeugd vindt een izakaya zelfs zeau’n archaïsch fenomeen, dat die liever de Engelse term ‘Dining Bar’ bezigt.
(beeld: Kookeiland in een izakaya, Tokio; foto: Marjan Ippel)

Jiro dreams of Sushi van David Gelb, www.magpictures.com.

© Zestz / Marjan Ippel 2012

Powered by: Talkin’ Food, je personal foodtrendshopper, ook te volgen via twitter.com/talkinfood