In de Verenigde Staten groeit het aantal winkels dat ‘maaltijdcomponenten’ aanbiedt met veertig per maand.

Inmiddels tellen de Verenigde Staten al zo’n zevenhonderd centra waar je een maaltijd kan samenstellen met ‘verse’ componenten. Sterker nog, je kan als consument, als je wilt, meteen twee weken vooruit. Je kiest bijvoorbeeld uit diepgevroren vlees, voorgesneden groenten en specerijen. Echt vers is het niet, aldus een artikel in de New York Times: veel komt rechtstreeks van industriële leveranciers. Er wordt dus niets gekookt in de centra, of het moet een medewerker zijn die bijvoorbeeld rundvlees in kant-en-klare porties hakt.
De centra zijn big business: volgens brancheorganisatie Easy Meal Prep Association (EMAP) zijn de zevenhonderd ‘maaltijdcomponentenwinkels’ in 2006 goed voor een omzet van 270 miljoen dollar. En maandelijks komen er in de VS veertig nieuwe winkels bij. Een ervan is franchiseketen Dream Dinners. Het prototype werd in 1999 ontwikkeld. In 2002 stroomlijnden twee vrouwen uit Seattle het concept, zodat klanten in twee uur tijd twaalf maaltijden konden samenstellen – en dat nog eens voor minder dan tweehonderd dollar. Het concept is succesvol gebleken: inmiddels telt Dream Dinners 112 franchisevestigingen; 64 staan er op stapel. Maar Super Suppers is volgens New York Times de grootste met 121 filialen plus 77 ‘under construction’.
Wat is het geheim achter het succes van deze foodassemblagecentra? Het bespaart tijd en geld. Maar er is meer. Zelfs een ‘geassembleerde’ familiemaaltijd zal altijd meer betekenis henben dan een afhaalmaaltijd, zegt Bradd Shore, directeur van het Emory Center on Myth and Ritual in American Life. Dat komt door de ‘fysieke’ verbinding tussen de kok, het eten en de familie. Wanneer een moeder aan haar gezin vraagt: hoe vinden jullie mijn lasagna, klinkt dat toch anders dan: hoe vinden jullie de lasagna?
[via Culiblog.org]