Maar met de toenemende populariteit van de top 50 van beste restaurants ter wereld zwelt ook de kritiek aan.

Nog geen jaar geleden kreeg het Deense Noma in een paar dagen tijd 100.000 telefoontjes te verwerken. Het restaurant had net te horen gekregen dat het de eerste plaats in de San Pellegrino World’s 50 Best Restaurants bezette. Om de (blijvende) drukte aan te kunnen, moest het reserveringssysteem geheel vernieuwd worden. De grote betekenis van deze lijst bleek ook afgelopen maart, toen Michelin besloten had Noma géén derde ster te geven. Er was onbegrip alom – en dat feit werd wereldnieuws.

Winnaars 2011
Een maand later, op maandag 18 april jl., maakte het Britse vakblad Restaurant Magazine (en initiatiefnemer van de lijst) bekend dat Noma opnieuw de eerste plaats bekleedt in de tiende editie van de 50 Best Restaurants. El Bulli, in 2010 nog tweede, sluit deze zomer zijn deuren en komt niet meer in de lijst voor. In plaats daarvan vullen twee andere Spaanse restaurants de top 3: El Celler De Can Roca (2) en Mugaritz (3). Oud Sluis, van ‘onze’ chefkok Sergio Herman, steeg twee plaatsen, naar nummer 17. Daarmee scoort het als Nederlands restaurant het hoogst op de ranglijst. Collega Jonnie Boer zag zijn restaurant De Librije met negen plaatsen dalen naar nummer 46.
Nog een Nederlandse chef vinden we op de 36e plaats: Margot Janse van Quartier Français in Zuid-Afrika. Zij wordt op de lijst gevolgd door landgenoot Richard Ekkebus van restaurant Amber in Hongkong.

Respect van de chefs
‘De World’s 50 Best Restaurants is begonnen als een lijst voor de horeca gemaakt door de horeca’, zegt hoofdredacteur Restaurant Magazine William Drew in de Vlaamse krant De Standaard. ‘Dat blijft ons uitgangspunt. Maar het belang van onze lijst is stilaan gegroeid omdat de chefs haar respecteren.’
In hetzelfde artikel heeft Bruno Vanspauwen, ex-jurylid en restaurantcriticus voor De Standaard Magazine, lof, maar ook kritiek op het initiatief: ‘Je ziet heel rare dingen opduiken op de lijst. Kortstondige hypes, bijvoorbeeld, restaurants zoals Le Châteaubriand in Parijs op de elfde plaats.’ Châteaubriand is een jeugdclub, een bruine kroeg, aldus Vanspauwen.

Appels en peren
Nog een kritiekpunt van Vanspauwen: ‘Je vindt op de lijst modernistische, avant-gardistische restaurants naast traditionele, zelfs ouderwetse restaurants.’ Iets wat ook Philippe Limbourg van restaurantgids GaultMillau België-Luxemburg is opgevallen. ‘Dat is toch een beetje appelen met peren vergelijken,’ zegt hij in de Vlaamse krant Het Nieuwsblad. En voor zijn eigen gids is het al zeer moeilijk om alle restaurants in België-Luxemburg te evalueren, zegt Limbourg. ‘Hoe kan je dan alle restaurants ter wereld beoordelen?

Geen rekening
Het gezelschap van iets meer dan 800 juryleden voor de World’s 50 Best Restaurants bestaat uit restaurantcritici, chef-koks en restaurateurs. Zij zijn verdeeld in 27 groepen die tezamen de wereld bestrijken. Elk jurylid kan zeven restaurants nomineren waar hij of zij de afgelopen 18 maanden heeft gegeten. Maar over dit laatste zijn vragen gerezen, schrijft Jonathan Player in een kritisch stuk in de New York Times. Juryleden hoeven aan de organisatie immers geen bewijs (de rekening) van een diner te laten zien.

Chefs als vedetten
Misschien moeten we het allemaal iets luchtiger bekijken. Dirk De Prins, voorzitter voor de Benelux-jury van de World’s 50 Best Restaurants, in het eerdergenoemde artikel in De Standaard: ‘Chefs nemen natuurlijk alles ernstig waarmee ze eer kunnen opstrijken. De lijst van Restaurant Magazine is vooral hedendaags, ze speelt in op de trend dat het publiek chefs als vedetten ziet, net als muzikanten en acteurs. Zo zet Restaurant Magazine de sector in het zonnetje.’

© Zestz / redactie 2011