Leonidas begint wereldwijd met koffiebars waar ook bonbons verkrijgbaar zijn. In Brussel opende onlangs de eerste Chocolates&Café haar deuren.
‘Met de Leonidas Chocolates&Café willen we de klanten een moment van rust bieden, we willen hen laten genieten van chocolade terwijl ze een kopje koffie drinken, vertelt Leonidas-topman Dirk Jacxsens aan Brussel nieuws. ‘En we hopen dat ze van de gelegenheid gebruikmaken om ook nog wat pralines te kopen. De koffiebars zijn voor ons dus een tweede verkoopkanaal.’
Leonidas Chocolates&Café is een totaalconcept: ‘De klant kan er niet alleen verschillende smaken van chocolade ontdekken, maar ook producten die er perfect op aansluiten of ermee te maken hebben,’ zegt Jacxsens. En dus kun je er terecht voor koffie met een croissant, koffiekoek of taartje, maar ook voor pralines, boeken en cd’s over chocolade, en zelfs wijnen.
De koffiebar in Brussel heeft Leonidas in eigen beheer. Toch wil de chocoladeproducent en -verkoper niet alle koffiebars zelf gaan beheren. ‘Het is net als voor onze andere verkooppunten: we hebben 1.400 winkels in veertig landen, waarvan we er maar 24 in eigen beheer hebben. De rest wordt door zelfstandigen uitgebaat,’ licht Jacxsens toe.

Zojuist is de ‘Culinaire almanak’ uitgekomen. Culinair specialist Will Jansen proefde zo’n zevenhonderd producten uit de supermarkt en deelt weinig complimenten uit.
‘Wie zich voor zijn dagelijkse maaltijden beperkt tot de supermarkten, heeft een probleem,’ schrijft samensteller Will Jansen (uitgever en hoofdredacteur van het culinaire tijdschrift Bouillon). ‘Je zult in de proefrapporten in deze almanak stuitend vaak lezen dat bepaalde producten geen feest zijn om te eten en soms heel vies, heel soms bedorven.’
Daarmee heeft de samensteller niets te veel gezegd. Neem bijvoorbeeld mozzarella. Jansen proefde negen soorten, maar slechts één kon de toets der kritiek doorstaan: Compana Buffala mozzarella. De rest was smakeloos en taai.
Ook testte Jansen andere culinaire kazen, geraspte kaas, bouillons en fonds, olijfolie, azijnen en aceto’s, mosterd en dressings. Maar ook bijzondere groenteconserven, tomaten in blokjes, gepureerd en zongedroogd, en vis uit blik. Helaas, meer producten behandelt Jansen niet. Maar je zou graag ook willen lezen over pasta’s, rijst en ga zomaar door.
Hoe kwamen die proeverijen tot stand? ‘Ga niet op zoek naar laboratoriumrapporten, want die zijn er niet.’ Prijsvergelijkingen zijn er evenmin – te lastig vanwege de continue prijzenoorlog. De lezer moet vertrouwen op de getrainde smaakpupillen van Will Jansen, ‘ruim twaalf jaar culinair journalist’, wiens slokdarm ‘het eten van meer dan 220 Michelinsterren heeft mogen doorslikken’. Zelfverzekerd schrijft Jansen: ‘Ik weet waar ik naar moet proeven’. Daarbij kreeg hij hulp van zijn voor kok studerende zoon Boye en van kok Marianne Rosenberg.
We denken dat we in de Nederlandse supermarkten een grote keuze aan producten hebben, het tegendeel is waar. Wie wel eens in Carrefour (onder meer Spanje, België en Frankrijk) heeft geshopt, is vier (!) keer zoveel producten tegengekomen. Ook belangrijk: je ziet in buitenlandse supermarkten minder producten van grote producenten als Unilever, en veel meer van regionale, vaak ambachtelijke producenten. Plus: geld is bij Nederlanders vaak de sleutel, we zijn een zuinig volk als het om eten gaat. Daarmee laat de uitslag van Jansens onderzoek naar producten van Nederlandse supermarkten zich raden: de samensteller kan maar weinig complimenten uitdelen.
Terug naar de kazen: geraspte kaas eten we altijd gesmolten. Dat is maar goed ook. Anders zou je proeven dat er zoveel korst in zit. Het advies: koop een goed stuk kaas en rasp het zelf. Dat advies zal de lezer nog meerdere keren tegenkomen. Bouillon: maak hem zelf; dressing: zo simpel zelf samen te stellen… Het boekje bevat nog vele andere (keuken)tips en handige weetjes. Ze zijn te vinden tussen de Consumentenbond-achtige besprekingen van de supermarktproducten.
Wie dit boekje heeft gelezen, zal – als hij of zij het al niet weet - met andere ogen door de supermarkt lopen. En (hopelijk) kiezen voor meer lokale en eerlijke, op kleine schaal geproduceerde en vooral smakelijker producten.
Tot slot nog iets over het lovenswaardige onderzoek van Will Jansen. Het zou een vervolg moeten krijgen, maar dan op een veel grotere schaal. Dat vervolgonderzoek zou kunnen plaatsvinden via internet, waarbij het grote publiek zijn stem kan uitbrengen. Geen gemakkelijke opgave, maar daarmee zouden consumenten meer een vuist kunnen maken naar de producenten en supermarkten. En wie de ‘Culinaire almanak’ heeft doorgebladerd, weet dat dat nodig is.

‘Culinaire Almanak - Kies de beste producten uit de supermarkt’. Will Jansen. Uitgeverij het Spectrum. ISBN 90 274 2402 0. € 12,50

De Engelse tv-kok Jamie Oliver gaat in de loop van dit jaar beginnen met podcasts, een soort internetradio. Hij gaat in dit programma keukenproblemen oplossen.
Podcasts zijn een soort internetradio-uitzendingen die je kunt downloaden. Het woord is een samentrekking van iPod, de draagbare MP3-speler van Apple, en ‘broadcasting’ (Engels voor uitzenden). Echt doorgebroken zijn dit soort uitzendingen nog niet, maar misschien kan tv-kok Jamie Oliver daar verandering in brengen.
Heb je vragen op het gebied van eten, recepten, keukenapparatuur? Wellicht dat Jamie en zijn mate Pete je probleem kunnen oplossen. Inmiddels is er een hot line geopend waar iedereen zijn keukenproblemen kan doorbellen. En wellicht wordt de vraag in de loop van dit jaar (!) beantwoord via Jamies podcast. Maar of de inzenders zo lang kunnen wachten?

Quest, blad over ‘kennis en vermaak’, heeft een special over voeding en gezondheid uitgebracht.
De 116 pagina’s tellende special van Quest behandelt eten en gezondheid in de breedste zin van het woord. Uiteraard komen ‘echte’ Quest-vragen aan bod als: hoe verteert het eten in het lichaam, waarom hebben we vitamines nodig, welke religie heeft welke spijswetten? Maar het blad heeft ook aandacht voor de laatste trends.
Te vet eten komt in een ludieke reportage aan bod: dik worden in dertig dagen. En hoe zit het met de tv-koks, de nieuwe supersterren, vraagt Quest zich af. Kunnen ze echt koken, of zijn hun programma’s vooral goede marketinginstrumenten om producten te promoten? Koken kunnen ze, maar ze verbinden zich soms wel aan bepaalde merken, luidt de niet erg verrassende conclusie. Maar: de tv-koks hebben er wel voor gezorgd dat koken weer ‘hip en sexy’ is.
Het blad werpt ook een blik in de toekomst. Verpakkingen zijn straks slim en kunnen communiceren. Zo is voorverpakte vis in de supermarkt soms al voorzien van een sensor. Zo kan de consument zien of de vis wel of niet bedorven is. En er is aandacht voor experimenten om vlees te kweken in een laboratorium.
Nog meer wetenschap: ook de moleculaire gastronomie ontbreekt niet in de special. Bij deze beweging in de gastronomie verdiepen koks zich met de hulp van chemici in kookprocessen en experimenteren met bereidingswijzen. Koks kijken naar de chemische processen die plaatsvinden tijdens het bereiden van voedsel. Met die kennis verzint bijvoorbeeld de Spaanse topkok Ferran Adrià nieuwe, spannende gerechten, zoals kaviaar van meloen.
Al met al heeft Quest een aardige food-special gemaakt. Verwacht echter geen diepgravende stukken. Het is puur voor ‘kennis en vermaak’. Hap, slik, weg.

De Franse luxe leverancier Hermès – van kleding tot serviesgoed – is op 23 mei neergestreken in de Amsterdamse PC Hooftstraat.
Bij Hermès zal menigeen denken aan de beroemde zijden damessjaals – zelfs het Huis van Oranje heeft een eigen exclusieve damessjaal. Maar naast kleding, tassen en riemen voor dames en heren verkoopt dit luxe merk ook serviezen en glaswerk.
Een t-shirt kost hier al meer dan vierhonderd euro, dus het serviesgoed is ook behoorlijk kostbaar. Een set van twee grote koffiekoppen met schotels kost bij de webwinkel van Hermes 190 euro. Heel spannend zijn de ontwerpen niet, maar daar staat tegenover dat het Franse bedrijf kwaliteit hoog in het vaandel heeft staan.

Nog niet eerder gezien: een bonbon met rosé.
Rosé is hot, heel hot. Een bonbon met deze wijn kon niet uitblijven. Manfred Spaargaren confiserie, gespecialiseerd in het vervaardigen van bonbons met wijn, ging de uitdaging aan. Het is een combinatie van rosewijn (100% pinot noir), pure chocolade en een vleugje vijgenesprit geworden.
Zestz proefde volle chocolade en een hint van onder andere aardbeien (de rosé?). Deze roze bonbon, die ook echt naar aardbeien ruikt, smaakt vooral lekker fris.

Onder de titel ‘Bad Food Gone Worse’ heeft reclamebureau KesselsKramer een fotoboek uitgebracht. De foodfoto’s zijn ook te zien in het Amsterdamse warenhuis Sprmrkt.
Denk aan de vergeelde en verschoten foto’s van bijvoorbeeld een schotel nasi goreng in Chinese restaurants. Ooit dienden ze om je eetlust op te wekken. Nu zijn de beelden aangetast door de tand des tijds en wekken ze eerder afschuw op. Ewoudt Boonstra en Rene Nuijens vereeuwigden die beelden en maakten er een boek van: ‘Bad Food Gone Worse’.
De foto’s zijn ook tot 18 juni ook te zien in Sprmrkt in Amsterdam, een hip warenhuis met vintage meubels accessoires, kunst, kleding en boeken.

Drie studenten hebben een handvat ontworpen waarmee een bierflesje kan worden omgetoverd tot een bierpul.
De Hollandse bierpul is niet meer dan een simpel stukje oranje plastic: een handvat met een kliksysteem. Eenmaal op een flesje aangebracht lijkt het op een bierpul. Om het helemaal geschikt te maken voor het komende WK voetbal, bevat het handvat een fluitje.
De bedenkers zijn Guus van Gestel, Daan Buscop en Max Dupuis, vierdejaars studenten aan de Fontys Hogeschool Marketing Management in Eindhoven. Ze willen er 60.000 van verkopen voor het einde van het WK voetbal. Momenteel zijn er 59.450 bierpullen de deur uitgegaan en maakt hun bedrijf al winst, vertelden ze aan Fontys nieuws. Voor het komende WK meldden ze zich met hun product net te laat bij de bierbrouwerijen. Maar de branche van bijvoorbeeld relatiegeschenken- en sales promotion zag er wel brood in.
Wat het design betreft is de bierpul niet bepaald fraai te noemen. Maar praktisch is-ie wel: doordat je het flesje niet met de hand vastpakt, wordt de inhoud ervan niet warm door je lichaamstemperatuur.

In de schappen ligt een nieuw snacktomaatje: de Milanino.
Het is een klein, zoet en stevig tomaatje. Haar oorsprong ligt op Sicilië. ‘Vijf telers hebben hem daar. Verder houdt zich er één teler in België mee bezig,’ zegt de Nederlandse kweker Gerard Koolen in het Eindhovens Dagblad.
De kweker presenteert het tomaatje als ‘snack’. Hij heeft plannen om een reeks soortgelijke producten in de markt te zetten als gezonde snackgroenten. ‘Een komkommertje, de Milanino, nog een ander tomaatje, misschien een paprikaatje, een zoete maïs,’ aldus Koolen.

Nederland krijgt een eigen versie van de Michelingids.
De huidige versie bestrijkt Nederland, België en Luxemburg, maar zal nog dit jaar worden opgesplitst. Dat heeft Michelin bekendgemaakt. Zij wil zo beter op de wensen van klanten inspelen.
Nederland telt drie driesterrenrestaurants, zes met twee Michelinsterren en 71 met een Michelinster.