In de Engelse krant The Independent vraagt Paul Sussman zich af of twee mannen ergens rustig kunnen gaan uiteten zonder dat ze er ‘gay’ uitzien, zelfs in dit tijdperk van de metroman.

Freelance journalist en schrijver Sussman geeft aan dat hij zich in zo’n situatie ongemakkelijk voelt, al hangt het af van het soort restaurant waar hij gaat eten en met wie. Is zijn maatje Douggie, een rugbyspeler, van de partij, dan heeft hij er geen moeite mee; niemand kan zich namelijk vergissen in de seksuele voorkeur van Douggie. Het moeilijkste vindt Sussman om te gaan uiteten met zijn 83-jarige vader, gekleed in ‘predatory sugar daddy chic’. Zeker als zijn vader zijn hand vasthoudt en met een ‘tear-chocked’ stem zegt: ‘I love you, Paul’.
Gek genoeg heeft Sussman, die met een vrouw samenleeft, er geen problemen mee om met een vriend wat te gaan drinken, te gaan sporten of een filmpje te pakken. ‘There’s just something about the intimacy of a restaurant, the association of food with romance, that taps into my deepest sexual insecurities,’ aldus Sussman.
Hij had er nooit bij stilgestaan totdat hij kortgeleden met een vriend in een restaurant in het Londense Soho at. ‘God, this all looks a bit gay, doesn’t it?’ had zijn vriend opgemerkt. En hij wees naar de plastic anjer op het midden van de tafel, de fles sprankelende witte wijn en de tomatensalade die ze deelden. ‘I wonder if anyone thinks we’re like… you know… a couple?’
Nog erger is om alleen te eten, vindt Sussman. ‘Then you start to worry that not only do people think you’re gay, but that you’re gay and haven’t got any friends either. Take it from one who knows: that’s a real appetite killer.’

De productie en de verhandeling van blanke (transparante) armagnac is een feit geworden. Er is een officiële decreet in de Franse staatscourant gepubliceerd. Dit meldt het Slijtersvakblad.

Witte armagnac wordt omschreven als een distillaat van druiven, die geoogst zijn van geregistreerde en daartoe goedgekeurde druivengaarden in een aantal gemeenten van de Franse departementen Gers, Les Landes en Lot-et-Garonne. Ook zijn er normen gesteld ten aanzien van bijvoorbeeld de smaak: een melange van fruit en bloemen.

Amsterdam heeft er onlangs niet alleen een nieuw muziekgebouw – Muziekgebouw aan ’t IJ – bijgekregen, maar ook een nieuw (huis)café/restaurant, Star Ferry Café.

Star Ferry is het geesteskind van Jan Wolff, algemeen en artistiek directeur van Muziekgebouw aan ’t IJ. Het restaurant is genoemd naar de beroemde veerboot die al sinds 1888 heen en weer pendelt tussen Kowloon en Hong Kong Island. In een interview op www.geledraak.nl zegt Wolff: ‘Mijn hele leven al ben ik in de muziek, en daarnaast ben ik gek op het water. Ik heb zelf ook een 20 meter lange, bijna honderd jaar oude sleepboot.’ […] ‘Toen ik eens in Hong Kong was maakte ik - het kan haast niet anders als je daar bent - gebruik van de Star Ferry. Fascinerend vond ik die.’
Wolff kreeg van de Ferry-directie in Hong Kong toestemming om de naam voor zijn horecagelegenheid te gebruiken en hij kreeg bovendien een scheepsmodel, een van de drie die er zijn gemaakt ter gelegenheid van het 100-jarig bestaan van de Ferry.
In het pas geopende Star Ferry worden Aziatische hapjes geserveerd. Bij www.iens.nl werden de eerste bezoekersreacties genoteerd. En die waren niet zo positief. Beginnersfouten wellicht? Ga de Star Ferry zelf uitproberen. Er is in elk geval een prachtig terras met dito uitzicht op het IJ.

Bas Kools studeerde onlangs als ontwerper af aan de Academie voor beeldende kunst en vormgeving Arnhem. Zijn afstudeerwerk: een zelf ontwikkeld Lolly Lab.
Het Lab is te zien op http://baskools.com/Files/Graduation/Website Lollies.html. Foodblogger Culiblog schreef er een bespreking over.

Ook dit jaar vaart de Supperclubcruise boot bij mooi weer uit.

Supperclub Cruise is het nautische broertje van het Amsterdamse restaurant Supperclub. Je stapt op achter Amsterdam CS en je kunt op verschillende tijden weer van boord stappen. Met een brandende zon, hapjes, rosé, een dj waan je je tijdens de Supperclubcruise voor een paar uur met vakantie.

Campina streeft ‘naar een nieuwe schapnaam’ in de supermarkt: zuivelvlees. Dat zegt Wim van den Heuvel, divisiemanager Valess, in de nieuwste Quote.

Valess is in tegenstelling tot vleesvervangers als Quorn en Tivall bereid uit zuivel. Om de basis, gestremde melk, bij elkaar te houden wordt eiwit en alginaat (een extract uit zeewier) toegevoegd. ‘Deze vezels zijn de eigenlijke doorbraak: zij zorgen voor vleestextuur,’ aldus Van den Heuvel, die in het blad alle ruimte krijgt om reclame te maken voor zijn nieuwe product.
Voor een campagne om de consument te vertellen wat Valess is heeft Campina drie miljoen euro uitgetrokken. Overigens bedroegen alleen de ontwikkelingskosten van Valess al meer dan twee miljoen euro. Maar bij Campina zijn ze optimistisch: vleesvervangers zitten in de lift. Door de varkenspest en bse verdubbelde in Nederland de afgelopen vijf jaar de omzet van nepvlees tot veertig miljoen euro. Campina verwacht dat die omzet over vijf jaar weer twee keer zo groot zal zijn. En dan is er nog de buitenlandse markt. Begin volgend jaar introduceert Campina Valess namelijk over de landsgrenzen. En, ook niet onbelangrijk, de Campinakoeien leveren jaarlijks een melkproductie van vijf miljard kilo. ‘De zuivelcoörporatie heeft dringend behoefte aan nieuwe producten met een hogere toegevoegde waarde en prijs,’ aldus Van den Heuvel. Valess lijkt een potentiële kaskoe, concludeert Quote.

De laatste trend in Italië is het organiseren van illegale etentjes voor een grote groepen mensen. De politie zit de organisatoren op de hielen.

In het geheim worden de etentjes – ‘fai da te’ (doe-het-zelf) – gehouden in privé-clubs, zaaltjes en bij mensen thuis. Op die manier ontduiken de organisatoren belastingen en alle overheidsregels die restaurants zouden moeten naleven. Bovendien mag je mensen die je thuis een maaltijd aanbiedt geen rekening presenteren.
Hoog is de rekening van deze traittoria’s overigens niet: circa 15 euro. Dat verklaart meteen waarom de etentjes zo populair zijn. Italianen willen of kunnen sinds de invoering van de euro niet de huidige hoge restaurantprijzen betalen, aldus de krant ‘Corriere della Sera’. Een andere reden voor de populariteit van de illegale ‘restaurants’ is dat men hier tenminste mag roken; de Italiaanse horeca is immers rookvrij.
De Italiaanse politie laten weten dat iemand die illegaal een restaurant begint eerst een waarschuwing krijgt. Gaat hij of zij toch door, dan wordt er opgetreden.
In Nederland kennen we het fenomeen huiskamerrestaurants. Ze zijn te vinden op tafel van twaalf.

Voedselreclame mag niet langer aanzetten tot overconsumptie. Ook moeten producenten voorzichtig omspringen met reclame voor kinderen.

Verder moeten gezondheidsclaims wetenschappelijk kloppen. ‘Reclame die verwijst naar eigenschappen als 0 procent vet of 0 procent suiker voor producten die nooit vet of suiker bevatten, wordt verboden’.
Dat staat in de nieuwe reclameregels van de Federatie Nederlandse Levensmiddelen Industrie, die de Reclame Code Commissie heeft overgenomen. In het vervolg kan iedereen die vindt dat een reclame in strijd is met de code, een klacht indienen bij de Reclame Code Commissie. Deze Commissie kan vervolgens commercials en advertenties verbieden.

Functional foods, zoals cholesterolverlagende maragarine, hebben de voorkeur boven gezonde varianten van ijs en chocolade.

Dat blijkt uit onderzoek van Ellen van Kleef, Hans van Trijp en Pieternel Luning van de leerstoelgroepen Marktkunde en Productontwerpen en Kwaliteitskunde van Wageningen Universiteit. De onderzoeksresultaten zijn gepubliceerd in het juninummer van het wetenschappelijke blad ‘Appetite’.
Uit het onderzoek blijkt ook dat Nederlanders een voorkeur hebben voor preventieve claims over duidelijke ziekten, zoals hart- en vaatziekten en botontkalking, boven claims over minder duidelijke aandoeningen.
De resultaten van het onderzoek zijn in tegenspraak met voorspellingen van sommige marktonderzoekers. Zij beweren dat consumenten liever niet willen dat fabrikanten aan hun vertrouwde voedingsmiddelen knutselen. Ook zou volgens de onderzoekers de acceptatie groter zijn bij ongezonde voedingsmiddelen.

Met het Euphori-Lock kun je een Ben & Jerry’s-ijsverpakking op slot doen.

Volgens Ben & Jerry is het idee afkomstig van een van hun ‘fans’. ‘He was so afraid that his roommates would eat his pint… he couldn’t concentrate at work! He suggested we sell our pints in stainless steel, bulletproof containers with a little padlock.’ Dat verzoek ging iets te ver. Maar ze kwamen met iets anders, een Euphori-Lock.