In dit Jaar Van De Koffie is ’slow coffee’ als trendwoord van 2010 verkozen. De titel fauxlingo gaat naar keepkantjes.

Voor het tweede achtereenvolgende jaar verkozen Marjan Ippel, auteur van de Zestz-foodlingorubriek, en Zestz-hoofdredacteur Ronald de Nijs welk nieuw foodlingo het best de tijdgeest verwoordt en welk een faux pas maakt. Ditmaal kregen zij hulp van gastjurylid en culinair journalist Ronald Hoeben. Unaniem koos het trio voor slow coffee als foodlingo van het jaar 2010. Marjan Ippel: ‘De opvallende terugkeer in 2010 van filterkoffie en aanverwante trage zetmethodes kan niemand zijn ontgaan.’
En daarmee vielen andere nieuwe culinaire begrippen van 2010 af. Zoals de allereerste vegetarische slager, het zogenaamde twittervat (het op initiatief van Wijnalmanak-schrijver Cuno van ‘t Hoff gezamenlijk via Twitter ingekochte wijnvat) en de in 2010 voor het eerst door Ippel georganiseerde (maar wegens belangenverstrengeling buiten de competitie gehouden) underground boerenmarkt.

Jaar Van De Koffie
2010 gaat zonder meer de culinaire boeken in als Het Jaar Van De Koffie. En dan specifieker van de filterkoffie en al die andere herontdekte zetmethodes waarbij snelheid een ongewenste factor is. Dit in schril contrast met - het woord zegt het al - espressokoffie. Met slow coffee krijgt de versgemalen koffieboon alle tijd om zijn smaken aan het traag doordruppelende water mee te geven tot in het koffiekopje. Slow coffee is daarmee de sublimatie van een eetbewustzijn dat ooit begon met slow food en dit jaar ook door grote koffieschuivers als Douwe Egberts is opgepikt.

Fauxlingo
Wat betreft het fauxlingo van het jaar 2010 was het een nek-aan-nekrace tussen savwa (volgens de maker de eerste gastronomische gefrituurde snack), vleeslijm (een goedje waarmee van brokjes afvalvlees een mozaïek wordt gelijmd dat de consument vervolgens als ‘ossenhaas’ in het schap aantreft) en - over schappen gesproken - het yoghurtschap (een creatieve benaming die moet verdoezelen dat er voor het bewuste sojaproduct geen plaats is in het zuivelschap).
Maar uiteindelijk is gekozen voor: keepkantjes. Typisch zo’n voorbeeld van moderne productinnovatie waarbij niet het constant werken aan een betere smaak, maar enkel het gebruiksgemak nog telt. Alsof de smaak reeds onverbeterlijk is… In dit geval een korst die zich dankzij gepatenteerde inkepingen snel van de Maaslander-kaas laat peuteren. Elk nadeel heeft z’n voordeel: de zo bespaarde tijd kan weer worden gebruikt voor het zetten van een bakkie slow coffee.

Foto: Hario V60 filters bij Caffènation, Antwerpen; Marjan Ippel.

© Zestz / redactie 2010