Foodtrendwatcher Marjan Ippel voedt Zestz met nieuw foodlingo. Deze week: farmwashing.

Het begon met greenwashing, de door de Amerikaanse milieudeskundige Jay Westerveld reeds in 1986 bedachte samentrekking van de termen ‘green’ en ‘white washing’. Deze groene variant van de maffiawitwassenpraktijken refereert onder meer naar die fabrikanten die een ‘groen’, oftewel milieuvriendelijk, imago veinzen om in een groen blaadje te komen bij de consument en aldus betere verkoopcijfers te realiseren. En dat terwijl hun groene gedrag hooguit slechts symboolpolitiek is. Al snel volgde localwashing, een product ‘lokaal’ noemen, hoewel het van de andere kant van ons globale dorp is ingevlogen. Farmwashing is meer een gevalletje van après-la-lettre. Want al sinds decennia zetten voedselmultinationals romantische negentiende-eeuwse boerderijtjes op hun verpakkingen die op geen enkele manier verwijzen naar de gigantische steriele hallen waar het voedsel eigenlijk wordt geproduceerd. In de film Food, Inc. tackelt Amerika’s voedingsgeweten Michael Pollan deze kwalijke brainwashpraktijken. Ook een andere wasmethode floreert al langer, maar werd tot nog toe niet zo benoemd. Sciencewashing zou je die methodiek kunnen noemen, waarbij een product wordt verpakt in een vertrouwenwekkend laagje van juichende, gesponsorde faux-wetenschappelijke onderzoekjes.

Foto: tipiro

© Zestz / Marjan Ippel 2009

Powered by: Talkin’ Food, je personal foodtrendshopper