‘Iemand met een selectieve eetstoornis heeft werkelijk angst voor bepaalde voedingsmiddelen.’

Iedereen heeft in zijn familie- of vriendenkring wel een lastige eter. Iemand die slechts een paar dingen lekker vindt. Maar dat is niks vergeleken met mensen met een selectieve eetstoornis. Hun relaties en sociaal leven lijden eronder. Dat blijkt bijvoorbeeld uit het relaas van een 32-jarige vrouw, opgetekend in de Britse krant The Telegraph. Haar huwelijk staat op springen, omdat ze nooit naar restaurants of feestjes wil. De vrouw leeft van jongs af aan op pizza met kaas en tomaten. Volgens een psycholoog heeft ze ‘het brein van een vierjarige, als het om eten gaat’.

Fobie en verslaving
De selectieve eetstoornis is een erkende, maar nog weinig bestudeerde ziekte. Het is gedeeltelijk fobie, gedeeltelijk verslaving. Klinisch psycholoog Nihara Krause legt uit dat het net zo beperkend is als andere eetstoornissen. ‘Mensen zijn niet bang om aan te komen, ze hebben werkelijk angst voor bepaalde voedingsmiddelen,’ aldus Krause in The Telegraph. Als er niets anders is dan bijvoorbeeld chips of hamburgers, kan dit mensen in tranen doen uitbarsten. Krijgen ze gezond eten voor zich, dan kunnen ze daar braakneigingen van krijgen.

Hulpgroepen
Er zijn verschillende hulpgroepen voor zogenaamde ‘picky eaters’ op het web (zoals hier en hier). Ook mensen die lijden aan andere eetstoornissen kunnen op internet hun lotgevallen delen. Mensen met orthorexia bijvoorbeeld, die obsessief gezond willen eten. Daaronder vallen onder andere veganisten, fruitarians en mensen die alleen maar rauw voedsel eten.

Controle loslaten
Een paar mensen die al jaren leefden op chocola, kaas, chips of patat, wilden zo graag veranderen dat ze zich inschreven voor het BBC-programma Freaky Eaters. Door ze te leren de controle los te laten, leren ze ook hun angst voor bepaald voedsel te overwinnen. Vicki maakte bijvoorbeeld een vliegtuigvlucht, waarbij ze aan de buitenkant(!) van het toestel was vastgebonden. Na deze ervaring was ‘eng eten’ ineens peanuts.

Foto: Kanko*

© Zestz 2009